C’est ca

Het einde van de tour! We zitten op een grote camping en een van de luxere in Bretagne: Les Mouettes. Prima voor elkaar, alles aanwezig. Een klein maar fijn binnenzwembad voor Silke en Morris en een enorm buitenzwembad waar we snel van de glijbanen afgaan voor we weer naar binnen rennen. Nou ja met we bedoel ik Morris en Silke en Ramon, want die lagen gister in het zwembad terwijl ik de boel in de auto en het huisje regelde. 

De aandachtspunten:

1. Morris’ zijn autostoel. Oeps, dat was dus geen water wat erover heen was gegaan de dag ervoor...

2. Het inpaksysteem waar na een ruime week niet zoveel meer van over was

3. De was! Ik had voor een week aan kleren gepakt, onderweg zouden we wel ergens kunnen wassen toch? Ha! Missie wederom geslaagd! 

Wij zijn blij dat we niet een hele week op een camping als dit staan: te massaal, overal drukte, luidsprekers, een restaurantje maar het eten is niet te vreten (weten we inmiddels). Maar Silke en Morris vinden het te gek! 

Bij het boeken van de reis kwam ik erachter dat je in het hoogseizoen niet korter dan 1 week op zo’n camping kan staan én dat je 150-200,- per nacht betaald. PER NACHT! In een hotel betaal je minder en dat is incl ontbijt... nou dan weet ik het wel! Maar we besluiten dat dit best een goede aanpak is geweest: hotel gratis te annuleren en dan lastminute toch een paar dagen een (binnen)zwembad, alle voorzieningen en mini-kidsclub. We zijn hier drie dagen en dat vinden we prima. Nou ja misschien vier een volgende keer. Maar zeker geen week of langer! 

Bij de mini-kidsclub valt Silke trouwens met haar neus in de spreekwoordelijke boter. Op vrijdag voeren ze een show op en Silke kan nog meedoen! Ze doet het zoals altijd super. Bij het tandenpoetsen vertelde ze net wel dat ze eigenlijk niet wilde optreden omdat ze het spannend vond. Daar hebben we echt niks van gemerkt! Ik heb haar uitgelegd dat het juist superstoer is dat ze ondanks haar angst heeft opgetreden. “Je hebt je angst overwonnen!” zeg ik. Silke vraagt: wat is dat, en ik leg het uit. Ze knuffelt me en vraagt dan: “hoe zeg je dat in het engels?” Gekke griet!  

(Ps: Morris mocht ook meedoen, maar vond in de ochtend 2 uurtjes naar de kidsclub genoeg. In de middag wilde hij niet meer heen voor het oefenen)

Ramon en ik zijn net even naar de baai gewandeld terwijl de kids slapen. Het stormt hier nu echt. Af en toe een korte bui, het is desondanks niet koud. ‘s Nachts stort het van de lucht. In de grote speeltuin (250m vanaf het zwembad) dacht ik af en toe dat het miezerde. Maar nee, dat was de watersproeier van het zwembad die af en toe naar je toewaait. Ik ben benieuwd hoe dat morgen gaat in een tent... maar het is maar 1 nachtje: zondag is het als het goed is over.