Quels miracles!

Een binnenzwembad én een sauna én speeltuintje én een bar! Woop woop! Onze hotelwissel bevalt prima! Goeie keus dus.

We gaan na aankomst eerst lekker zwemmen en besluiten daarna makkelijk te doen. We eten in het hotel dat best een sjiek restaurant blijkt te hebben. Silke en Morris kunnen kiezen tussen gerookte zalm (rauw) en kalfsvlees. Met patat, dat dan weer wel. We vragen of ze de zalm willen bakken en dat is geen probleem. Ze eten beide hartstikke goed en ook wij eten lekker. Snel naar bed, we zijn moe van de avonturen en morgenochtend willen we vroeg weg omdat het ‘s middags enorm druk schijnt te zijn op de Mont Saint-Michel. De eerste bus vertrekt 7.30u en die willen we halen.

We verslapen ons bíjna, maar gelukkig is hier een dorpsklok vlakbij die om 7 uur flink luid de bel luidt. We springen uit bed, kleren snel aanschieten, ontbijt doen we wel in de auto. We komen om 8.15u aan bij de bus, niet slecht! We zien onderweg dat het eb is, er lopen ook mensen op het wad. Je kunt daar rondleidingen krijgen, zelf rondlopen wordt afgeraden en we zien later waarom.

Als we om 8.30u de poort doorlopen zijn er nog maar weinig toeristen. Super! We lopen direct omhoog naar de kathedraal. Silke en Morris lopen samen zonder morren alle trappen omhoog. Kanjers! Wat een uitzicht krijgen we te zien! En die meeuwen! Maar goed dat we jassen aanhebben: Ramon en ik krijgen een heerlijke welkomstsalvo op onze kop. 

Eenmaal boven boffen we opnieuw: de rij is nog kort. Eerst gaat een groep militairen naar binnen. Slik, ik krijg er een naar gevoel van, maar hey ze zijn er vast preventief. De Mont Saint-Michel schijnt na de Eiffeltoren de best bezochte historische plek in Frankrijk te zijn. We huren een audiotour en gaan naar binnen. Silke heeft er lol in om de nummers bij de audiotour te zoeken in de zalen en die in te drukken op het apparaat. Voordat je de tekst hoort, is er een kort gezang te horen. Ook dat vind ze bijzonder. Ze heeft van Thailand nog onthouden hoe je je handen tegen elkaar moet drukken om te bidden. Bijna goed Sil! Alleen even die vingers in elkaar en dan kun je zó de kerk in haha.

Het is echt een kruipdoor sluipdoor met gangen, trappen en indrukwekkende bouwwerken. Je waant je echt in een harry potter boek. Doordat we een van de eersten zijn  hebben we af en toe de zalen voor onszelf. Zó mooi! Maar bovenaan is Morris er (begrijpelijk) klaar mee en wil naar huis. Tijd voor de draagzak. Gelukkig blijkt de route goed opgezet: je bent lang bezig om omhoog te komen, maar na het einde in no time weer beneden. Top!

Als we besluiten om een kopje koffie te doen, lopen we het eerste beste café binnen. We betalen een sloot geld voor een bakje pleur: €6,80 per kopje! Mozes kriebel, maar heel toevallig zien we dankzij Morris waarom ze deze prijs kunnen rekenen. Dit is het enige café met uitzicht op de baai. Omdat Morris buiten wil kijken lopen we het kleine terras op en zien het exacte moment waarop een golf (en echt geen kleintje!) de baai binnenstroomt en het hoogtij wordt. Het gaat bizar snel, het wad verdwijnt en we kunnen ons voorstellen hoe aanvallers (en wadwandelaars nu) verrast worden door het water. Indrukwekkend om te zien en als we binnen hadden gezeten, hadden we het gemist. Wat een kado!

En dan voltrekt zich nóg een wonder. We zijn op zoek naar een leuk souvenir als Morris ineens zegt: IK MOET PLASSEN! en jawel, we halen het toilet en de luier is droog! Yaaaaay! 

Als we teruggaan zien we hoe druk het nu is. Het is 12u en je kunt over de hoofden lopen in de straatjes. Als we een parkeerkaart halen komen we een nederlands stel tegen met een kindje van 2 (gok ik) in een buggy. Ramon zegt nog: hebben jullie een draagzak? “Nee, maar we kunnen deze klein opvouwen hoor!” Ok, nou succes jongens! (Wij zijn stiekem blij dat we de buggy bij het hotel hebben gelaten).

De rest van de dag hangen we lekker in het hotel rond. Morgen weer een nieuwe locatie.