La voyage est une aventure

Na het ontbijt inpakken en wegwezen. Het was een prima kamer bij de hertjes en de geitjes, maar niet heel groot en een beetje veel mensen en weinig ruimte naar mijn smaak. Ik ben blij dat we weer gaan.  

Op naar onze volgende locatie, vanaf daar gaan we naar de Mont Saint Michel en daar heb ik enorm zin in! Onderweg zien we het magische eiland al even liggen, leuk!

We moeten natuurlijk weer even een dagprogramma tot we kunnen inchecken bij het hotel, dus besluiten naar Saint-Malo te gaan. Een oude vestingstad aan de zee. We hebben alleen pech: de meeste parkeerplaatsen zijn voor auto’s lager dan 1.90m. En het was al krap in de parkeergarage die voor auto’s met een max van 2.10m was... na een rondje rijden blijken de parkeerplaatsen die wél geschikt zijn, vol te staan. Helaas, geen historie vandaag. 

We vertrekken naar het aquarium dat net buiten de stad ligt. Oeiwe moeten even wennen aan deze drukte: het is echt hoogseizoen hier. Maar uiteindelijk blijkt het een gouden greep om 3 redenen:

1: het regent. Niet heel hard, maar toch. En om dan met twee kinderen door de stad te sjokken...

2: het aquarium is echt leuk! In het begin erg druk maar daarna waaieren de mensen uit. De meest uiteenlopende vissen zijn er, zelfs enorme haaien en zeeschildpadden! Aan het einde is een aaibak en ik had het niet gedacht maar jawel: Silke durft een kleine (nou ja, klein, de grootste in de bak) te aaien! Top!

3. We zijn om half vijf al bij het hotel. En dat blijkt erg fijn...

Het is een soort stadsherberg. Dat wist ik, maar de recensies op 2 sites waren goed en er zijn restaurants in de buurt. Omdat we morgen toch op pad zijn, dacht ik dat een dagje zonder speelruimte wel zou kunnen. Maar na het vorige adres weet ik dat niet zo zeker meer. (En daar konden ze op hun loopfietsjes rondrijden, maar was verder niets te doen). En nou ja, het was niet heel duur en het budget wil ook wat toch?

We slikken even als we het gebouw zien. Ik moet gniffelen als ik de morsig, scheelkijkende gastheer met vieze bril aankijk (‘Allo ‘Allo is er niets bij), die daarna schommelend voor ons twee trappen omhoog loopt  En we moeten een beetje proesten als we de kamers zien... tot we het ook ruiken. Iewwewe!!  De gastheer vertrekt, we zien schimmel op het plafond en ik kijk Ramon aan. Blijven we hier?

Na 5 minuten op booking.com en één telefoontje later hebben we een superluxe hotel voor bijna het dubbele tarief (incl. annuleringskosten van dit hotel) op een uur afstand gevonden. We leveren de sleutels weer in (excusez-moi excusez-moi slik, toch spannend dit) en vertrekken juichend (sorry gastheer) naar een ander hotel. Mét zwembad! Wordt vervolgd...